5 June 2015

De kunst is het onderwijs aanpassen aan het kind in plaats van het kind aanpassen aan het onderwijs.

“Want als een kind niet leert zoals wij lesgeven, moeten we gaan lesgeven zoals het kind leert. Dit vraagt van leerkrachten empathie, belangstelling voor de leerling en verwondering over het unieke van ieder individu.” Aldus Jack Provily (www.hetkind.org, 2015), die pleit als opvoeder en onderwijsgevende voor uniciteit.
Ik vind dit heel mooi omschreven en het zegt veel over hoe er in het onderwijs omgegaan wordt met onze kinderen. Waarom staat er altijd dat we moeten leren omgaan met verschillen en dus moeten leren omgaan met de kinderen die uit de toon vallen of niet binnen de normen en kaders vallen? Jack Provily (2015) beschrijft dat we moeten uitgaan van verschillen want ieder mens is uniek van zichzelf en in zijn ontwikkeling. Ieder kind is ergens goed in en het is de kunst om dat te ontdekken en te ontwikkelen en versterken. Juist die kracht naar boven halen en daar gebruik van maken is zo belangrijk. Dat stimuleert juist, want wanneer kinderen leren waar ze goed in zijn, zal dat later in hun leven het verschil maken. Nu wordt nog veel energie en tijd gestoken in de dingen die niet goed gaan, we laten kinderen zwoegen omdat we vinden dat ze ergens aan moeten voldoen. Dus zoals Provily (2015) aangeeft: “Laten we daarom stoppen met van ‘vijfjes’ ‘zesjes’ te maken. Focus je op de ‘zevens’ van een kind en maak daar samen ‘achten’ van! Dat is waar onderwijs en opvoeders zich op moeten richten. Jonge mensen helpen om hun talenten te ontdekken en daar gebruik van te maken en ze helpen in hun eigen leerstijlen.”
(Bron: http://hetkind.org/2015/05/23/als-een-kind-niet-leert-zoals-wij-lesgeven...)